Ճամփորդություն «Սբ. Կարմրավոր» եկեղեցի
Այսօր գնացել էինք ճամփորդության՝ Աշտարակի «Սբ. Կարմրավոր» եկեղեցի և Հին Ջրաղաց: Տեսանյութում պատմում եմ ճամփորդության մասին՝
Ահա նաև իմ նկարները՝
Իմ առաջին ճամփորդությունը…
Month: September 2019
Ագարակ
Իմ կենդանիները
Մեր տանը, տաքուկ-տաքուկ ապրում են նաև փոքրիկ ձկնիկները: Ես նրանց շա՜տ եմ սիրում: Նրանք շատ ուրախ են և գունավոր: Ես նրանց հետ երբեմն խոսում եմ, նաև կերակրում.
Իմ բույսերը
Ես Գագիկ Խաչատրյանն եմ…
Ես Գագիկն եմ Խաչատրյան : Պատմում եմ իմ մասին.
Իմ խաղալիքները
Ամենաշատը սիրում եմ մեքենաներով խաղալ
Մեր խոհանոցը
Շատ եմ սիրում համեղ ուտել, ու նաև մայրիկին օգնում եմ, որ համեղ պատրաստի:
Այսօր պատրաստելու եմ կարտոֆիլով աղցան՝
«Լինում է, չի լինում» հեքիաթների ֆլեշմոբ
Ուզում էի պառկել քնելու, բայց մոռացել էի, որ դեռ պիտի մասնակցեմ «Լինում է, չի լինում» հեքիաթների ֆլեշմոբին: Հանձնարարված հեքիաթներից ընտրեցի Հովհ. Թումանյանի «ՊՈՉԱՏ ԱՂՎԵՍԸ»:
Ես կարողանում եմ…
Ես Գագիկն եմ Խաչատրյան: Շատ եմ սիրում համակարգչով աշխատել, փնտրել-գտնել շատ հետաքրքիր տեղեկատվություններ:
Դրանցից են Paint ծրագրով աշխատանքը: Ավելի մանրամասն՝
Հուսով եմ Ձեզ դուր կգա:
Ինչպես եղավ, որ ես լույս աշխարհ եկա
Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ մի փոքրիկ, աշխույժ աղջիկ (որը ի դեպ հետո իմացա՝ քույրս էր), օրերից մի օր լացակումած եկավ տուն ու այն հարցին, թե ի՞նչ է պատահել, մինչև սրտի խորքը հուզված, պատասխանեց, որ իրենց դասարանում բոլորը խոսում են քույրիկ-եղբայրիկներից, իսկ ինքը չգիտի ում մասին պատմի.
Իմ ծնվելու հիմնական պատճառներից մեկն այն էր, որ իմ սիրելի ու պաշտելի քույրս իրեն մենակ չզգա, ու միշտ իմանա, որ ես իրեն կողքին եմ լինելու իմ ծնված իսկ օրվանից: Ինչևէ…
Թե ինչպես ակնթարթորեն անցավ իմ զարգացման 9 ամիսները, ես էլ չհասկացա: Ես ինձ համար հանգիստ, ապահով գտնվում էի մայրիկիս փորիկի մեջ, ու հեչ էլ չէի շտապում միջավայրի փոփոխություն իրականացնել: Այնտեղ այնքա՜ն լավ էր, այնքա՜ն ջերմ: Իմ այնդ 9 ամիսների ընթացքում մենակ մի տարօրինակ օրինաչափություն էի նկատել՝ օրական մի քանի անգամ (հիմնականում առավոտյան և երեկոյան) մի ոչ այնքան նուրբ ձայնով մարդ, և մի քնքուշ ու առույգ ձայնով մարդ (ամբողջ օրվա ընթացքում), ինձ ուղղված բառեր էին ասում: Ճիշտ է այդ բառերը ,,ԲԱԼԻԿԵՐԵՆ,, չէին, բայց տոնից հասկանում էի, որ լավ բաներ էին ասում իմ մասին: Այդ պատճառով էլ միշտ արձագանքում էի ներսից՝ ձեռքերով ու ոտքերով հարվածներ հասցնելով մայրիկիս փորիկին: Հետաքրքիր է չէ՞, բայց կարծես, թե ես էլ իմ մտքին էի իրենց կարողանում հասկացնել: Հիշում եմ, այդ հաստ ձայնով մարդու բառերից մի բառ, որը լսում էի երևի մեկ միլիոն անգամ՝ ,,ՊԱՊԱ,,, ու որոշեցի հետաքրքրության համար, երբ ես ծնվեմ, այդ մարդուն հենց էտպես էլ անվանելու եմ:
Գագիկ Խաչատրյան 